ŞÜKREDEREK SESSİZCE
Işığı söndürmüşüm, söndürmemişim hiç fark etmiyor.
Kalabalık karanlık derinden geliyor...
Sesini dinliyorum elimden bir şey gelmiyor.
Hani kulak misafiri olunur ya, benimki de öyle işte
En çok ta gece ortasında,
Gündüzün gökkuşağı, gecenin karanlığıyla harmanlanmakta,
Biçare gönlüm uslanmakta,
Elinde değil,
Olgunlaşan başak gibi adeta,
Sindire sindire karanlığı,
Sessizliğin sesini.
Bir tarafta huzur var hoş,
Diğer tarafı sorma.
Bölünüyor saniyeler birkaç dakikalığına, gece ortasında.
Nihayet,
Islanıyor o başak, gözyaşlarıyla besleniyor, büyüyor.
Büyüdükçe eğiyor boynunu, olgunlaşıyor.
Olacağına varıyor aheste aheste.
Nasılsa gün ağaracak sessizce...
Sessizce yine, yeni bir güne başlayacağım.
Sessizliğimi içime gömerek..
Ve şükrederek...
Yasemin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder